Olsztyńska rewelacja ligi

Olsztyńska drużyna zaliczyła już tej jesieni dwa "trzypaki", mówiąc wprost: Stomil ma za sobą dwie serie meczów, w których wygrywał trzy razy z rzędu. Pierwszy taki blok olsztynianie wypracowali na przełomie sierpnia i września, kiedy w kolejnych meczach wygrywali z Rozwojem Katowice (2:1), Wigrami w Suwałkach (2:1) i Chojniczanką Chojnice (2:0).

Ale teraz jest jeszcze lepiej — Stomil zdobył dziewięć punktów z rzędu, księgując komplet oczek z Arką w Gdyni, Kluczborkiem u siebie i Pogonią Siedlce w Pruszkowie, nie tracąc przy tym ani jednego gola! I żeby obraz tych dokonań był pełny, to poprzedniej jesieni, kiedy przecież kibice również byli bardzo zadowoleni z dokonań ekipy trenera Mirosława Jabłońskiego, taka seria przydarzyła się tej ekipie tylko raz, w sierpniu. A na tym etapie rozgrywek, czyli po 16 kolejkach, Stomil miał na koncie 23 punkty i zajmował siódme miejsce — teraz ma 28 punktów i jest czwarty...

Nie wiadomo do końca, jak to się dzieje, bo jakiejkolwiek tezy by nie przyjąć, to nie wytrzymuje ona starcia z rzeczywistością. Wydawało się bowiem przed sezonem, że Stomil może być mocny tylko wtedy, gdy będzie grał w pełnym składzie, a przecież już punktował bez Łukasza Suchockiego, Grzegorza Lecha, Rafała Kujawy, Pawła Głowackiego i Dawida Szymonowicza oraz Iraklego Meschii, a całą rundę punktuje przecież bez Łukasza Jeglińskiego!

Piłkarze Stomilu imponują też po raz kolejny w swoim piłkarskim życiu w Olsztynie, bowiem nie jest wielką tajemnicą, że zaległości finansowe wobec graczy znów robią się spore, więc o eldorado finansowym nie ma tu mowy.

Kilkakrotnie chwaliliśmy w tym miejscu chłodny analityczny umysł i wiedzę trenera Mirosława Jabłońskiego, dziś trzeba to jeszcze raz podkreślić — aktualna pozycja Stomilu to w dużej mierze spokój, wyrachowanie i wiedza tego szkoleniowca oraz fachowość jego asystentów. Bo trener Adam Łopatko rozkłada każdego rywala w analizie komputerowej na — nomen omen — łopatki, a trener Sylwester Wyłupski trzyma Piotra Skibę non stop w życiowej formie. I udaje się całemu sztabowi przygotować na każdy mecz inną taktykę, a Jabłoński co rusz zaskakuje rywali, raz grając pięcioma obrońcami, innym razem dwoma napastnikami, a jeszcze innym obrońcą w ataku. I niemal wszystko jest trafione.

Także sprowadzeni do zespołu latem: Suchocki, Lech, Tsubasa Nishi, Jarosław Ratajczak i Kujawa — nie ściągnięci za wielkie pieniądze, ale zagospodarowani przez Jabłońskiego tak, jak nikt inny w tej lidze. No bo popatrzymy: Kujawa ma pięć goli i asystę, Lech trzy bramki i dwie asysty, Suchocki dwa gole i dwie asysty, a Ratajczak dwie asysty i gola. Jedyny wyłamuje się z tej tendencji Nishi, ale i on dokłada swoje japońskie jeny...
Stomil nie gra wielce efektownie, ale gra do bólu skutecznie. Dość symptomatyczny jest choćby fakt, że sędziowie w tym sezonie dyktowali pięć rzutów karnych dla Stomilu i wszystkie zostały zamienione na gole, a te gole dawały punkty — Kujawa trafiał z Kluczborkiem i Pogonią Siedlce (oba w wygranych meczach), Lech z Chrobrym Głogów (2:1) i Wisłą Płock (1:1), a Irakli Meschia z Chrobrym Głogów (2:1).

Jak to się wszystko skończy? Jeśli cały system nie tąpnie, a do końca tej jesieni nie powinien tąpnąć, to Stomil przez zimę będzie się chlubił wysokim miejscem w tabeli. Jeszcze raz pokazując, że w tej ekipie drzemie wielki potencjał.